Διαδεδομένη ιδιαίτερα στη Βόρεια Αμερική, η χειροπρακτική απέδειξε την αποτελεσματικότητα της κυρίως στη θεραπεία της οσφυαλγίας. Οι χειροπράκτε θεραπεύουν παρεμβαίνοντας βασικά στη σπονδυλική στήλη, με χειρισμούς, διατάσεις και μερικές φορές μαλάξεις.
Με καταγωγή από τον Καναδά
Η << χειροπρακτική >> ( από τις ελληνικές λέξεις << χειρ >> και << πράξη >> ) αναπτύχθηκε το 1895 από τον Καναδό Ντάνιελ Ντέιβιντ Πάλμερ, που παρακουλούθησε για κάποιο διάστημα την διδασκαλία του Άμτριου Τέιλορ Στιλ, του ιδρυτή της οστεοπαθητικής, και εξάσκησε την ύπνωση. Ο Πάλμερ έθεσε τις βασικές αρχές τις χειροπρακτικής έπειτα από τον χειρισμό ( ανάταξη αυχένα ) που πραγματοποίησε στον επιστάτη του κτηρίου του, έναν κωφό στον οποίο έδωσε την ακοή. Ο γιός του, Μπάρλετ Τζόσουα Πάλμερ, ανέπτυξε την μέθοδο και τη διαδασκαλία της. Βρισκόταν σε διαμάχη διαρκείας με την ακαδημαΪκή ιατρική, που αντιμετώπιζε την χειροπρακτική με μεγάλο σκεπτικισμό, μεχρι την επίσημη αναγνώριση της, στο Κάνσας το 1913.
Στη δεκαετία του 1960, οι γιατροί της Αμερικής και οι χειροπράκτες θα εμπλακούν σε βίαιη αντιπαράθεση. Έπειτα απο μια δίκη, που θα διαρκέσει δώδεκα χρόνια, η επιστημονική κοινότητα θα εντάξει επισήμως τη χειροπρακτική στις ιατρικές επιστήμες.
Βασικές αρχές
Κατά τον Πάλμερ, πατέρα και γίο, που έθεσαν την βάση της << χειροπρακτικής ιατρικής >>, η σπονδυλική στήλη και ο νωτιαίος μυελός διασφαλίζουν την σύνδεση του εγκεφάλου με το σώμα. Η ακεραιότητα αυτής της σύνδεσης εγγυάται και την εύρυθμη λειτουργία του οργανισμού. Κάθε διατάραξη της ομαλής κυκλοφορίας των νευρικών ερεθισμάτων προκαλεί προβλήματα. Και τα << μπλοκαρίσματα >>, που προκύπτουν από μικρές μεταπίσεις σπονδύλων, συμβαίνουν ουσιαστικά στην σπονδυλική στήλη. Επομένως, ο χειροπράκτης παρεμβαίνει κυρίως σε αυτη την περιοχή του σώματος, αναγνωρίζοντας τα υπερφαρθήματα και πραγματοποιώντας, με επιδέξιους χειρισμούς, την ευθυγράμμιση των σπονδύλων που ονομάζεται << ανάταξη >>.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου